Ένα κοράκι πέταξε στο δέντρο έξω από το παράθυρό μου.
Δεν ήταν του Τεντ Χιουζ το κοράκι ή του Γκάλγουεϊ το κοράκι.
Ή του Φροστ, του Πάστερνακ ή του Λόρκα το κοράκι.
Ή κάποιο από τα κοράκια του Ομήρου, χορτασμένο πηχτό αίμα
μετά τη μάχη. Ήταν απλώς ένα κοράκι.
Που ποτέ στη ζωή του δεν χώρεσε κάπου,
ούτε έκανε τίποτε αξιομνημόνευτο.
Κάθισε εκεί στο κλαδί για λίγα λεπτά
κι ύστερα τα μάζεψε και όμορφα πέταξε