Κάποτε ονειρεύτηκα ότι περπατούσα σ’ ένα νεκροταφείο κοιτώντας τις ταφόπλακες. Αντιλήφθηκα τότε ότι συνέβαινε κάτι παράξενο. Οι ταφόπλακες διέφεραν από τις άλλες που συνήθως γράφουν: γεννήθηκε το 1918, πέθανε το 1968, ή γεννήθηκε το 1927, πέθανε το 1975. Σε κείνες τις ταφόπλακες οι ημερομηνίες ήταν κάπως έτσι: από το 1970 ως το 1972, από το 1965 ως το 1966, από το 1954 ως το 1957. Κανένας από τους νεκρούς δεν έμοιαζε να’ χε ζήσει περισσότερο από δυο χρόνια. Αρκετοί είχαν πεθάνει πολύ πιο νέοι. Μερικοί είχαν ζήσει μόλις μερικές μέρες, από τις 18 Φεβρουαρίου ως τις 11 Μαρτίου ή από τις 19 Μαϊου ώς τις 5 Ιουνίου. Ορισμένοι μάλιστα είχαν ζήσει μόνο λίγες ώρες. Συνέχιζα να περπατάω ανάμεσα στους τάφους χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα. Ξάφνου ένας γέρος, πολύ γέρος όμως, στέκεται μπροστά μου. Πρόκειται για τον κηπουρό· τον ρωτάω με απορία πώς κατάφερε να ζήσει τόσα πολλά χρόνια, όταν όλοι οι άλλοι πέθαναν τόσο νέοι. Χαμογελά, κουνά το κεφάλι και μου απαντά: “Κάνετε λάθος. Οι ταφόπλακες δεν γ