...εχω κατι που με απασχολει τελευταια και δε με αφηνει να κοιμηθω τα βραδια, αφου το μαξιλαρι μου ειναι μουσκεμα απο τα κλαματα..ειμαι 15 xρονων και πιστευω πολυ και αγαπαω τον θεο...ομως και οι γονεις μου και οι παπαδες λενε πως ειναι ανηθικο να εχεις αγορι σε τετοια ηλικια...δεν ειχα την τυχη να μου τα ζητησει κανεις μεχρι τωρα, αλλα νιωθω μεσα μου αυτη την ασυγκρατητη επιθυμια να εχω αγορι, να βγαινουμε μαζι, να με αγκαλιαζει, να με αγαπαει...ομως δεν ξερω τι να κανω με το θεμα της θρησκειας...ειμαι σιγουρη πως αμα τα φτιαξω ποτε με καποιο αγορι και το μαθει η μανα μου, θα πεσει να πεθανει..."ειναι καιρος για διαβασμα, οχι για ερωτες" λεει χαρακτηριστικα...κι εγω τι να κανω; θα μεινω με αυτον τον πονο στην καρδια;θαλεια