[Αύριο λέω να πάω λίγες μέρες στο νησί, αλλά οι δρόμοι, λέει, έχουν κλείσει από τις φωτιές - σπίτια καίγονται, οι παρακάμψεις από κατσικόδρομους μπορεί να είναι και ωραίες. Θέλω να πάω να δω φίλους παλιούς. Οσους απέμειναν. Αφού ζούμε παράξενες μέρες. Τις προάλλες με πήρανε στο κινητό: ένας παλιός φίλος, κλάση μου, βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμά του! Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα. Ηταν ένα ανέμελο και λίγο φλεγματικό παιδί, ταξίδευε, διάβαζε, είχε λεφτά - τι πήγε στραβά τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω. Εχω πια δεχτεί ότι ο παραλογισμός είναι ένα (γενναίο) κομμάτι της ζωής μας, το δέχομαι δίχως να έχω απαντήσεις. Ο Σ. κρεμάστηκε! Στα 47 του! Μάλιστα. Κάποιο λόγο θα είχε. Δεν είναι θαυμάσιο ότι εμείς, που υποτίθεται θα φτάναμε πρώτοι στο χείλος του γκρεμού, είμαστε εκείνοι που επιζούμε για να παρηγορήσουμε και να λογικέψουμε τους άλλους;][Αύριο λέω να πάω λίγες μέρες στο νησί, αλλά οι δρόμοι, λέει, έχουν κλείσει από τις φωτιές - σπίτια καίγονται, οι παρακάμψεις από κατσικόδρομους μπορεί να είναι και ωραίες. Θέλω να πάω να δω φίλους παλιούς. Οσους απέμειναν. Αφού ζούμε παράξενες μέρες. Τις προάλλες με πήρανε στο κινητό: ένας παλιός φίλος, κλάση μου, βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμά του! Πέσαμε όλοι από τα σύννεφα. Ηταν ένα ανέμελο και λίγο φλεγματικό παιδί, ταξίδευε, διάβαζε, είχε λεφτά - τι πήγε στραβά τα τελευταία χρόνια δεν ξέρω. Εχω πια δεχτεί ότι ο παραλογισμός είναι ένα (γενναίο) κομμάτι της ζωής μας, το δέχομαι δίχως να έχω απαντήσεις. Ο Σ. κρεμάστηκε! Στα 47 του! Μάλιστα. Κάποιο λόγο θα είχε. Δεν είναι θαυμάσιο ότι εμείς, που υποτίθεται θα φτάναμε πρώτοι στο χείλος του γκρεμού, είμαστε εκείνοι που επιζούμε για να παρηγορήσουμε και να λογικέψουμε τους άλλους;]