η τρομοκρατια της ευδαιμονιας (μου) σε μικρες δοσεις

το “καθαρο” βλεμμα

το χιουμορ,ο σαρκασμος

τα δαχτυλα των χεριων

η οξυδερκεια

οι γυναικες που δεν ξεχνουν πως καποτε υπηρξανε παιδια

η αισθηση του νερου όταν κολυμπω

που επεζησα απ’τα δυσκολα

που ωριμαζω

που ξερω τι μ’αρεσει,τι με προχωραει

που ξερω πως δε γινεται ν’αρεσεις σ’ολους

η νοηματοδοτηση της καθημερινοτητας

η ζωη,να καταλαβαινεις την αξια της

η αρνηση της πιεσης

που δεν αγχωνομαι για το χρημα

οι σταθερες αξιες

που ειμαι περιεργος

που δεν καπνιζω

οι πολιτιστικες ανασες της μητροπολης

η ποιοτητα ζωης της μικρης πολης

το κοιταγμα της ελξης

η δυναμη που πηγαζει από την απογνωση

η επικοινωνια,το κοινο μηκος κυματος

που δεν παρακολουθω τηλεοραση (πλην εξαιρεσεων)

που προσπαθω να μην την “ψωνιζω” ποτε και για τιποτα

η γευση του δερματος

που χρησιμοποιω το “κινητο”μονο για τ’απαραιτητα

που εμαθα πραγματα που αλλοι δεν θα μαθουν ποτε

που εχω επιγνωση της ασημαντοτητας μου

που νιωθω σημαντικος

η ανακαλυψη της ετεροτητας του αλλου

ο σωστος χειρισμος της εξουσιας

η πιστη

η ευγενεια,η διακριτικοτητα

που δεν ειμαι προσηλωμενος σε δογματα

η φαντασια

ο ρεαλισμος,το στερεο εδαφος

οι ορθοπεταλιες

το γυναικειο βαδισμα

η ευεργετικη βραδυτητα

η αγαπη που αναβλυζει από τον ερωτα

η συνειδητοποιηση της θνητοτητας

η παιδεια,η γνωση

η εξαιρεση

να καταναλωνω διχως να καταναλωνομαι

που περναω καλα τις ωρες που ειμαι μονος

η μυρωδια της καθαριοτητας

η απλοτητα,η φυσικοτητα

τα φωτεινα μυαλα που στοχευουν στη βελτιωση του κοσμου

η ολιγομελεις παρεες

να αλλαζω διατηρωντας τον πυρηνα αναλλοιωτο