«Τι βρίσκει μπροστά του ένας νέος όταν κάνει την είσοδό του στην κοινωνία;Ανθρώπους που θέλουν να τον προστατέψουν και ισχυρίζονται ότι τον τιμούν, τον καθοδηγούν, τον συμβουλεύουν.
Δεν μιλώ καθόλου για όσους επιθυμούν να τον παραγκωνίσουν, να τον βλάψουν, να τον καταστρέψουν ή να τον εξαπατήσουν.
Αν έχει χαρακτήρα υψηλόφρονα και θέλει να τον προστατεύουν τα ήθη του και μόνο, να μη ζητάει τιμές από τίποτε και από κανέναν, να τον καθοδηγούν οι αρχές του και να δέχεται συμβουλές από τα δικά του φώτα και το δικό του φυσικό, ανάλογα με τη θέση του, που την ξέρει καλύτερα από τον καθέναν – τότε μπορεί και να πουν ότι είναι πρωτότυπος, μοναδικός, αδάμαστος.
Αν όμως έχει φτωχό μυαλό, αν του λείπει η μεγαλοψυχία κι αν δεν έχει αρχές, αν δεν αντιλαμβάνεται ότι τον προστατεύουν, ότι θέλουν να τον καθοδηγήσουν, αν γίνει όργανο όσων πάνε να τον μεταχειριστούν, τότε είναι, όπως λέγεται, το “καλύτερο παιδί”»
πηγη: νικος γ.ξυδακης/ενα βλεμμα