fuzzyburlesque

   [ Ενώ το μέλλον μας έρχεται σαν αναδυόμενος σωρός ερειπίων, τυπικά μπενγιαμινικά, εμείς στρέφουμε το βλέμμα μας προς το παρελθόν, για να ξαναδούμε, μάλλον να ανασυστήσουμε, το παλαιό οικοδόμημα που τώρα γκρεμίζεται, το οικοδόμημα που χτίσαμε και μας έχτισε. Κοιτάμε κυρίως τους κρυφούς αρμούς του και τα υπόγεια θεμέλια, τις αθέατες όψεις, ό,τι διαπερνούσε υπόγεια τον κυρίαρχο λόγο και τον υπονόμευε ή τον μετατόπιζε. Κοιτάμε ό,τι γονιμοποιούσε το μέλλον, όχι μόνο ως αντίσταση στην επελαύνουσα βαρβαρότητα των ύστερων χρόνων, αλλά και ως τροχιοδεικτικά μιας ζωής με σύνεση και ελευθερία, μιας ένυλης ουτοπίας.]

Χρόνια επιχειρούσε, δίχως αποτέλεσμα, να φτάσει ως τα βάθη της ψυχής του, ως αυτό που πίστευε πως είναι φως ανέσπερο, ζωής πυρήνας. Κάποτε, επιτέλους, τα κατάφερε. Βρήκε τόσο πυκνό σκοτάδι που το μάσαγε.   [ Αργύρης Χιόνης,  Ακίνητος στου ποταμού την κοίτη ]